دستهایم را در باغچه میکارم سبز خواهم شد، میدانم، میدانم، میدانم و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم تخم خواهند گذاشت... گوشواری به دو گوشم میآویزم از دو گیلاس سرخ همزاد و به ناخن‌هایم برگ گل کوکب میچسبانم کوچه‌ای هست که در آنجا پسرانی که به من عاشق بودند، هنوز با همان موهای درهم و گردن‌های باریک و پاهای لاغر به تبسم‌های معصوم دخترکی میاندیشند که یک شب او را باد با خود برد - ما را در اینستاگرام و تلگرام دنبال کنید : @Time_Dialog

پاسخ به

×