ایزوتوپها نسخه‌های مختلف از یک عنصر با تفاوت در تعداد نوترون‌ها هستند. استقرار و پایداری ایزوتوپها به معنای حفظ تعادل بین نوترون‌ها و پروتون‌ها در هسته است. ایزوتوپ‌های پایدار که دارای نسبت مناسبی از نوترون به پروتون هستند، معمولاً پایدارتر و کمتر تمایل به تجزیه هستند. اما ایزوتوپ‌های ناپایدار ممکن است با پرتوزایی طبیعی یا انسانی تجزیه شده و به ایزوتوپ‌های دیگر تبدیل شوند. این فرایند به عنوان تجزیه هسته‌ای شناخته می‌شود.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
