تا حالا شده حس کنی یه چیزی گوله شده ته گلوت. بگی مریض شدم و بعد از معاینه پزشک، بهت بگن چیزی نیست از اعصابه؟ اینجاست که باید با خودت خلوت کنی. یهو میبینی اینقدر حرف شنیدی، اینقدر قضاوت شدی ، اینقدر بغضتو قورت دادی که شده یه گوله غم تو گلوت، شده درد بی درمون ... اگه حتی یبار این حسو تجربه کردی لطفا ترمز قضاوتو بکش.آدما مجموعه ای از خوبیها و بدیها هستن. بدون هر آدمی برای خودش منطقی داره. آدمها رو از دیدگاه خودت نبین، از دیدگاه خودش ببین. بیاین باهم بودنو تمرین کنیم نه روبروی هم بودنو .‌

پاسخ به

×