ازو در غیاب ازو
درباره‌ی شگردهای تصویرسازی ازو، و ردّش بر سینمای بعد خود. درباره‌ی فیلم‌ها و فیلمسازانی که ازو را درونی کردند و او را رنگ خود زدند. اینجا منظور نه نمونه‌های مشابه به لحاظ خط داستانی («همه می‌دانند» تورناتوره)، روایی («برخی زن‌ها»ی کلی رایکارد)، و سطوح معنایی، که تمرکز بر سبک تصویری اوست. از سینمای مستقل آمریکا تا موج نوی سینمای آلمان دهه هفتاد (نمونه‌ای عجیب «اتوپیا»ی شهیدثالث) و رومانی سال‌های اخیر، همه تحت تاثیر سبک تصویر سینماگری‌اند که بی‌گمان پاره‌ای‌ست از دی. ان. ای تاریخ سینما. ویدیوهای مرتبط
ویدیوهای جدید
