مثنوی دفتر دوم ۳۱

ابیات ۱۴۶۱-۱۴۳۰ سفه فرما  :  فرمان دهنده به کارهای ناشایست حاش لله  :  اصطلاحا  پناه بر خدا قاصدا  :  عمدا سازگاو  :  شلاق گش  :  خوب و شادمان زر ساو  :  زر خالص مفیق  :  به هوش آینده اتقوا  :  بترسید از خدا  ( در اینجا  . نزدیک من نشوید ) غراب  :  کلاغ گزاف  :  به دروغ  و بصورت تصنعی و ساختگی زی و قاف  :  سخنان مهمل و بیهوده کوب  :  کوبیدن  .  زدن