دارم تظاهر می کنم که: بردبارم هرچند تاب روزگارم را ندارم شاید لجاجت با خودم باشد ! غمی نیست من هم یکی از جرم های روزگارم من هم به مصداق” بنی آدم ” ببخشید گاهی خودم را ز شمایان می شمارم حس می کنم وقتی که غمگینید باید با ابر شعرم بغض هاتان را ببارم حتی خودم وقتی که از خود خسته هستم سر روی حس شانه هاتان می گذارم فهمیده ام منها شدن تفهیم جمع است... صدا: #آرمان_حسنی شعر: #محمدعلی_بهمنی

پاسخ به

×