بازگشتم، برگشتم از سفری به دنیای شگفت‌انگیز دیدار با آن یار عزیز. حالا همه چیز به آرامی به جای خود برمی‌گردد و من درونم آرام باقی می‌ماند. دوری از او مرا به یاد جنگل‌های سرسبز و امواج دریا می‌اندازد، اما بازگشتن به آغوش او مرا به خانه و امانت تبدیل می‌کند. همه چیز تازه و زنده به نظر می‌رسد، همان طور که صدای دکلمه‌ی عباس دهقان در گوش‌هایم سر می‌زند و قلبم را ملایم می‌کوباند.

پاسخ به

×