شرح دعای 6 صحیفه سجادیه | جلسه دوازدهم | استاد مجاهدی

دعای ششم صحیفه سجادیه، از دعا‌های صحیفه سجادیه امام سجاد علیه السّلام است این دعا در ۲۴ فراز تنظیم شده و موضوع اصلی آن، دعا به هنگام صبح و شام است. حضرت در این دعا درباره آفرینش شب و روز و نظم دقیق آن دو و اثر هر کدام بر زندگی انسان نیز سخن گفته است. آموزه‌های دعا خداوند برای شب و روز زمان و حد مشخصی قرار داده و با این نظمِ دقیق، روزی بندگان و نشو و نمای آنان را تأمین کرده است. خداوند شب را مایه آرامش و آسایش قرار داده است و همین، سبب تجدید نشاط و نیروی انسان و رسیدن به لذت است. خداوند روز را بینایی‌بخش قرار داده تا بندگان در آن به جستجوی روزی که خدا از فضل خود عطا میکند برخیزند و به رزق و روزی او در دنیا و نفع دائمی آخرت دست یابند. شب و روز و هرآنچه در این دو است، برای آزمایش بندگان است. همه مخلوقات تحت قدرت و تدبیر الهی حرکت می‌کنند و کار خود پیش می‌برند. فرشتگانی هستند که عمل انسان را ثبت می‌کنند. امروز روزی جدید و تازه و بر ما شاهدی حاضر است. اگر خوبی کنیم، ما را سپاس‌گویان ترک می‌کند و اگر بدی کنیم نکوهش‌کنان از ما جدا می‌شود. برای شکر نعمت‌ها و پیروی از سنّت‌ها، دوری از بدعتها، انجام امر به معروف و نهی از منکر، پاسداری از اسلام و دیگر کارهای خیر باید از خداوند توفیق عمل خواست. خداوند رسالتش را بر عهده حضرت محمد مصطفی صلیّ الله علیه و آله و سلّم گذاشت و آن حضرت آن را به خوبی به انجام رساند و او را به خیرخواهی امّتش فرمان داد، پس او برای آنان خیرخواهی کرد. خدایی جز خداوند متعال نیست. او برپا دارنده عدل، عادل در حکم، مهربان با بندگان، مالک سراسر جهان هستی و بسیار مهربان بر تمامی خلق، بخشاینده گناه سترگ و مهربان‌تر از هر مهربانی است.