قدیما وقتی ما بچه بودیم ادب و احترام در این خلاصه می‌شد که پشت به بزرگترا نشینیم، جلوشون پامون رو دراز نکنیم و قبل از این که بزرگتر اقدام کنه ما سلام بدیم. ضمنا موظف بودیم که باهاشون موافق باشیم، هر گونه مخالفت و اظهارنظری تبعات دردناکی در پی داشت. سه کله تهی هم با این که الان دیگه خودشون «بزرگ» محسوب می‌شن اما در مقابل وی که هزار و هشتصد سال داره طفل شیرخواره‌ای بیش نیستند و بنابراین هیچوقت نباید پشت بهش بشینن، جلوش پاشون رو دراز کنن و حتی اگه حضور ندارن هم باید به وی سلام کنن! آیا راهی برای این که وی هم به اون‌ها احترام بذاره وجود داره؟ جوابش رو تو این قسمت ببینید. از شنبه هشتم آذر در فیلیمو ببینید filimo.com/m/jfloq
ژانر:

پاسخ به

×