شرح دعای 13 صحیفه سجادیه | جلسه دوم | استاد مجاهدی

امام سجاد علیه السّلام در دعای سیزدهم صحیفه سجادیه، در پی بیان نیاز انسان به خدا، غنای ذاتی خداوند و فقر مطلق انسان است. آن حضرت در این دعا به نعمت های غیر قابل شمارش خدا، نیازمندی انسان به درگاه الهی و تغییر ناپذیر بودن حکمت الهی اشاره کرده است. در این دعا محرومیت و ناامیدی عاقبت درخواست از غیر خدا و گناه، عامل دوری از درگاه الهی دانسته شده است. امام سجّاد علیه السّلام همچنین دعا کردن در سجده و صلوات بر پیامبر و آل او صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را از راه‌های استجابت دعا معرفی کرده است. __________ آموزه‌های دعا موضوع اصلی دعای سیزدهم صحیفه سجادیه بيان نياز انسان به پروردگار و ناگزير بودن او از رجوع به درگاه خدا است و دلیل اين نياز را در فقر ذاتى انسان و غناى مطلق خدا برشمرده است. در این دعا همچنین به ناتوانی خلايق در برآوردن حاجت‌هاى خود پرداخته و خواسته‌هاى خود را از خداوند متعال طلب نموده است. خداوند، نهایت درخواست درخواست کنندگان تسليم تكوينى همه موجودات در برابر قدرت حق نعمت‌های غیر قابل شمارش و بی منّت خداوند به بندگان نیازمندی مخلوقات به خدا و بی نیازی خدا از مخلوقات خزانه بی نهایت الهی (کثرت درخواست ها گنجینه های پروردگار را فانی و تهی نمی کند.) خداوند هدف و مقصد همه حرکت ها تغییرناپذیر بودن حکمت های الهی (غلبه حکمت خدا بر نظام علیّ و معلولی) کمال مطلق خداوند حلّ مشکلات فقط به دست خداست ناامیدی و محرومیت فرجام درخواست از غیر خدا فقط از خداوند درخواست کردن و یاری خواستن و حُسن ظنّ به او توفیق و عنایت الهی سبب دوری از لغزش‌ و گمراهی غنای مطلق و ذاتی خدا و فقر مطلق و ذاتی موجودات امید و رجا از روی ایمان به خدا گناه بزرگ ترین عامل دوری انسان از درگاه الهی درخواست فضل ال