در کارهای سعیدی، درخت از یک سوژه مادی به امری معنوی تبدیل شده و بیانی رمزگونه و رازآلود پیدا کرده است در این اثر باغی برآمده از آسمان را می بینیم که میان زمین و آسمان وارونه است و درخت را به عنوان وجودی معلق و پیونددهنده، میان خاک و عرش بازنمایی می‌کند. دایره‌هایی که مانند حباب‌هایی سبک، کلیت برگ‌ها و شاخه‌ها را شکل می‌دهند و چون قندیل‌هایی رنگارنگ نور خورشید را در تکرار رنگ‌های سبز روشن، سفید، زرد درخشان و صورتی نمایان می‌کنند.

پاسخ به

×