مسأله دقیقاً همین است. کارگران سندیکا و تشکل‌های مستقل ندارند. کارگران حتی حقوق قانونی خودشان را هم نمی‌توانند از کارفرمایان و دولت بگیرند و هر سال به خاطرِ همین بی‌قانونی‌ها بیشتر از سال قبل در چاهِ فقر و بی‌پولی پرت می‌شوند. چرا؟ چون کارگران صدا ندارند و در نتیجه فاقد قدرت چانه‌زنی و مذاکره با دولت و کارفرمایان هستند. حتی بود و نبودِ نمایندگان کارگران در شورای‌عالی کار که حداقل دستمزد کارگران را تعیین می‌کند هم تأثیری ندارد و در هر صورت با توافق نمایندگان دولت و کارفرمایان دستمزد مورد نظر آنان بر کارگران تحمیل میشود. «کارگران»، این قشرِ مظلوم و بی‌صدا هرسال بیش از سال قبل مورد ظلمِ مشترکِ دولت و کارفرمایان قرار می‌گیرد.در این بین عده‌ای هم با ژستِ دلسوزی برای کارگران و رونق تولید و ... همه‌ی تلاششان را می‌کنند تا هرطور که شده دستمزد کارگران کمتر افزایش پیدا کند. مهدی موحدی بکنظر، اقتصاددان، جواب این ادعاها را در کلیپ داده است.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
