تقدیم به غلام سیاه ابا عبدالله

هر چند ماه می‌شود اینجا فدای توبگذار جُوون جان بدهد پیش پای توخونم سیاه نیست، ببین سرخ شد زمینبر روی خاک شاخه گلی شد برای تودر لحظات آخر در حالی که امام حسین(ع) پیکر غلامش را به آغوش می کشید رو به درگاه الهی عرض کرد: بارالها! رویش را سفید، بویش را عطر آگین و او را با ابرار محشور فرما و رابطه او را با محمد و آلش برقرار کن.پس از شهادت امام حسین(ع) و یارانش زمانی که گروهی از بنی اسد، نزد اجساد مطهر امام(ع) و یارانش آمدند، بوی عطری صحرای نینوا را فرا گرفته بود، آنان از امام سجاد(ع) پرسیدند: این بوی خوش از کجاست؟ امام فرمودند که این به خاطر دعایی است که پدرم در کنار پیکر غلامش کرد.