خدایا شکرت که هستی و برایمان خدایی میکنی

هر روز، جهان است و فرازی و نشیبی این نیز نگاهی است به افتادن سیبی در غلغله ی جمعی و «تنها» شده ای باز آنقدر که در پیرهنت نیز غریبی آخر چه امیدی به شب و روز جهان است؟ باید همه ی عمر، خودت را بفریبی چون قصه ی آن صخره که از صحبت دریا جز سیلی امواج نبرده است نصیبی آیینه ی تاریخ تو را درد شکسته است اما تو نه تاریخ شناسی نه طبیبی! #فاضل_نظری #موسیقی_سنتی #تنهایی_هم_عالمی_دارد #خدایا_شکرت_که_هستی_و_برایمان_خدایی_میکنی