حاج محمود کریمی - روضه (آسمان، مات غم حضرت مولا شده بود)

حاج محمود کریمی - روضه (آسمان، مات غم حضرت مولا شده بود) اين قطعه مربوط به مراسم مناجات شب بیستم ماه رمضان در سال ۱۴۰۰ مى‌باشد كه در حرم امام رضا (عليه‌السّلام) اجرا شده است. براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می‌توانید به پايگاه اطلاع‌رسانی فطرس مراجعه نمایید. متن شعر: آسمان، مات غم حضرت مولا شده بود چشم دل‌تنگ‌ترین مرد چو دریا شده بود چقدر چشم به بالای سرش می‌دوزند ذکر لب‌های علی مثل معمّا شده بود نان و خرمای خودش، باز شده سهم یتیم باز هم نان و نمک، روزی آقا شده بود روی لب‌هاش علی، آیه‌ی غربت می‌خواند سالیانیست که بی‌فاطمه تنها شده بود عزم خود جزم نمود و طرف مسجد رفت او برای سفر عشق، محیّا شده بود یک طرف دور و برش، ناله‌ی مرغابی‌ها میخ در هم طرفی مانع مولا شده بود مسجد کوفه، دلش وقت اذان می‌لرزید بین محراب، علی خسته‌ی دنیا شده بود روی سجّاده، علی سجده آخر را رفت در دل عرش خدا هم‌همه برپا شده بود از همان ضربه که فرق سر او را وا کرد بین محراب، علی زخم دلش وا‌شده ‌بود طرف خانه علی را به چه حالی بردند اشک در چشم حسین، پشت حسن تاشده‌ بود زینبش زد به سر و ناله‌ی یا زهرا زد و تداعی به نظر، غربت فردا شده بود غربت کرب‌و‌بلا، غربت تل و گودال که در آن تنگی جا، جمعیتی جاشده بود بی‌هوا از پس و پیش آمده و ضربه‌زدند سر یک پیرهن پاره چه دعوا شده بود پس از این‌که سر او را به سر نیزه زدند لشکری حمله‌ور خیمه‌ی زن‌ها شده بود