ز پریشونی زلف تو ارامش نداروم

‌‌‌‌‌‌‌ دیوانِه تَرین دلبَر این شَهر تو بودی ای وای بِه حال دلِ دیوانِه پَسَندَم ‌‌‌‌‌‌