این عبارت به وضوح نشان دهنده ارتباط عمیق و صمیمانه‌ای است که فرد با خداوند خود دارد. وقتی که شخص با شوق و اندوه خود، به سوی خداوند می‌رود و ابراز اعتماد و تسلیم خود را به او اظهار می‌کند، این اقدام باعث احساس حضور الهی و قربت او می‌شود. نهایتاً، شخص از نزدیک ترین راهی که با خداوند می‌تواند ارتباط برقرار کند، یعنی نماز و خواندن اذان، لذت می‌برد و این ارتباط دوطرفه او را به سوی خداوند نزدیکتر می‌کند.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
