این عبارت به معنای این است که در هر گروه یا جامعه، همه افراد یکسان نیستند و هرکس دارای ویژگی‌ها، استعدادها و نظرات متفاوتی است. یعنی همه‌ی ما دارای تفاوت‌ها و اختلافاتی هستیم و این امر باید قبول و احترام شود. به جای تلاش برای تبدیل کردن همه به یکسان، بهتر است اختلافات را قبول کرده و از آن‌ها برای بهبود شرایط و روابط استفاده کنیم.

پاسخ به

×