شایع منم احترام نظامی اگه تو هم بهم احترام بذاری اگه یه قلب عین آینه داری مثل مایی قابل احترامی من همه ی آدما رو دوس دارم ، همیشه هم این حسمو بُروز دادم همیشه به همه خوش بینم درست یا نه همیشه نشون دادم چقد توو مشتامن به همه ادب کردم و همین ، ادب کردنا ادب کرد منو رفیق اَ یه جا دیگه عقلم رسید ، اَ چشم میفتی اگه در دسترسی من همون بودم که بودم ، همه جا چه توو جمع چه رو فرش خونم خودم اجازه دادم از دَم بدونن ، خودم به خودم وقت دادم نفهم بمونم و از هر سوراخ ده دفعه نیش بخوره بهم ، میخو ببینم و باز گیر بکنه بهم دِ اخه کجای دنیا شیر شل و وله ، یهو یکی اَ توو آینه خفتمو گرفت ازم خواست بشم چیزی که الآنم ، منی که دیگه شکم سیری ندارم زیر زمینی ام و بدونِ قلاده ام ، من رپ میخونم تکون بده جمع با من رو به روت نور بنداز شیر اومده ، سفت و محکم با اینکه دیر اومده رد شده از لبِ تیغ اومده ، میخونه یه ایران میکوبن هی خب برا ما هم گاهی اوقات ، خیلی اَ شرایط بابِ میل نبود ما هم تنگ بود راه پلمون ، ما هم خیلی گیر و دار داشت قصمون محلِ ما ستاره نداشت ، آدمای بدونِ آرزو پشت دراش بودن منم عادی بود عقده برام ، اما باز یادمه هر شب تا صبح نگران بودم باید به یه جا میرسیدم ، وقتی میام نتونی بلند نشی اَ جات من جوابِ همون سوالایی شدم ، که هیشکی بهش جوابِ منطقی نداد واسه خودم هی رفتم اومدم ، دیدم حرفای آدما توو دفترِ منن دیدم خیلی شیرین تر أ پوله ، بدون اجازه حرفمو زدم الان داره میشه ده سال ، که حالِ جفتمونو مینویسه دستام داشی منو توو این ده سال ، کسی کفِ این خیابونا نشناخت من آشنا ترین غریبه ی شهرم ، که دیگه همه اشتباهامو کردم داشی من دیگه برنمیگردم ، آماده ی صحنم أ همه چی کندم مشاهده مطالب بیشتر در کانال تلگ

پاسخ به

×