اگر سینما را «هنرِ زمان» بدانیم، لینکلیتر یکی از بهترین کارگردان‌های متفکری است که مهم‌ترین دغدغه‌اش زمان است. برخلاف بسیاری از فیلمسازانی که مولف به حساب می‌آیند، وجه تمایز آثار لینکلیتر را نمی‌توان در سبک بصری او یا نماهای به‌خصوصی پیدا کرد، بلکه می‌بایست آن‌ها را در دی.ان.اِی فیلم‌هایش یافت. فیلم‌هایی که به گونه‌ای، مکالمه‌های طولانیِ سینما با خودِ زمان هستند.
کوگونادا نویسنده و کارگردان اهل کره‌ی جنوبی است که کار خود را با ساختن ویدئو جستارهای تحلیلی درباره‌ی فیلمسازان مشهوری چون وس اندرسن، یاسوجیرو اوزو، رابرت برسون و استنلی کوبریک آغاز کرد. در سال ۲۰۱۷ نخستین فیلم بلند خود «کلمبوس» را کارگردانی کرد که در جشنواره‌ی ساندنس به نمایش درآمد و مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.
به بهانه‌ی اکران جدیدترین اثرش «بعد از یانگ» که از فیلم‌های راه یافته به جشنواره‌ی کن سال ۲۰۲۱ است، بخش کوتاهی از ویدئو جستار او درباره‌ی ارتباط زمان و سینما را مشاهده می‌کنیم که شامل صدای ضبط شده‌ی ریچارد لینکلیتر در مصاحبه با مجله‌ی Sight and Sound است.
لینکلیتر می‌گوید زمان مهم‌ترین عنصر رسانه‌ی سینماست، این‌طور نیست؟ بازی با زمان، ادراک زمان، کنترل زمان و ... یکی از عناصر سازنده‌ی سینماست. زمان، عامل بسیار قدرتمندی است و در تمام زندگی ما حضور دارد.
به اعتقاد لینکلیتر وقتی چند ثانیه به عکس ده سالگی خودتان نگاه کنید و بعد به تصویر خودتان در آینه نگاهی بیندازید، ارتباط عمیقی بین شما و آن شخص (در آینه) وجود دارد. درمورد همه‌ی ما همین‌طور است.
او می‌گوید فکر می‌کنم به ادراک مربوط می‌شود. مثلاً اینکه مغز شما در طول روز چه‌طور دریافت و تحلیل می‌کند یا اینکه چه‌طور به درک می‌رسد. مسئله خیلی انسانی است. چه
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
