در این غزل، حافظ به تابش زیبایی و جذابیت عشق‌معتمد خود اشاره می‌کند و با ذکر زیبایی‌های او، از روی عشق و شوق به وصالش نفس می‌کشد. او با زبان شیرین و رویایی‌اش، زیبایی و جاذبه وصال عشق را تصویرسازی می‌کند و از آن به عنوان منبع زندگی و شادمانی خود سخن می‌گوید.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
