دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به بادها می داد و دستهای سپیدش را به آب می بخشید..دلم برای کسی تنگ است که چشمهای قشنگش را به عمق آبی دریای واڗگون می دوخت و شعرهای خوشی چون پرندگان می خواند ...

پاسخ به

×