دو ماه محرم و صفر، دو ماه غم و اندوه اهلبیت و شیعیان است و این عزادار بودن باید در خانه و اعضای هیات ما نیز انعکاسی داشته باشد. ما این تصمیم و روش زندگی را براساس اعتقادی گرفتهایم که کودکمان امکان درک آن را در سالهای ابتدایی کودکی ندارد و بهتر است حس تعلق و جزئی از یک آیین مذهبی- خانوادگی بودن را در کودک فعال کنیم، خاطره خوش روزهای روضه و عزاداری را برای او ثبت کنیم، خاطره این روزها نباید تنها غم و اندوهی باشد که کودک درک عمیقی از آن ندارد، ا اعضای هیاتهایی که هیات و روضهای دارند از هفتهها قبل شروع به کار میکنند، برنامهریزی، تقسیم مسؤولیت، خرید اقلام و بعد زدن سیاهی و پرچم و آب و جارو کردن مسیر، تنظیم سیستم صوتی، تنظیم گرمایش و سرمایش داخل هیات، بارگذاشتن دیگهای بزرگ برنج و خورشت و آمادهکردن سینیهای چای و کاسههای پر از قند، دلهره برای بیرون ماندن عزاداران و بعد چشمبهراه عزاداراننشستن.
دانش اموزان مدارس راه ایمان نیز این تجربه چند سال پیش آغاز کردند. در پویش «هر خانه یک هیئت»، نوجوانان می توانند با نصب پرچم و بیرق بر سر در منازل و آپارتمان های محل زندگی، برپایی هیئت و عزاداری خانگی، پخت غذای نذری و یا برپایی موکب های ترویجی در محله خود ، در راستای ترویج فرهنگ عاشورایی گام بردارند.این کلیپ حاوی تصاویری است از برپایی روضه خانگی و مواکب دانش اموزی در روستاهای جفال شادگان و سویچتی خرمشهر به همت مدیران، راهبران، مربیان و مهمتر از همه دانش اموزان مدارس راه ایمان
متن آهنگ منم اون بچه بی آلایش محمد حسین پویانفر
اونی که یه دنیا دلتنگه منم
فکر نکن اهل گلایه کردنم
هنوزم گاهی مثل بچگیام
بی بهونه زیر گریه میزنم
هنوزم شبیه اون روزا آقا
واسه تو عاشق نوحه خوندنم
هنوزم یکی که روضه میخونه
اشکمو با آستینم پاک میکنم
منم اون بچه بی آلایش
با یه دنیا خواشه
که هنوزم اسم تو براش یعنی آرامش
منم اون بچه بی سرمایه
که برا تو با یه
کتیبه تکیه میزد با پسر همسایه
به جون مادرم دوست دارم
تا دم آخرم دوست دارم
داره کم کم شبیه جنون میشه
بیشتر از هزار تا کهکشون میشه
این چه سرّیه من هر چی پیر میشم
ولی عشقم به تو هی جوون میشه
یادمه زلالیه بچگیمو
چی شد اینجوری شدم نمیدونم
عشقم این بود که شبای هیئتت
سینی چایی رو من بگردونم
منم اون بچه که توی هیئت
به همه رو میزد
که دو خط نوحه بخونه توی هیئت
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت