در پایان داستان، ستاره علاقه‌اش به سوجان را از دست می‌دهد ولی همچنان عشقش به سهراب باقی است. این رویداد نشان‌دهنده این است که عشق به آدمی که در زندگی ما وجود دارد ممکن است پایدارتر از عشق اولیه ما باشد. ستاره با انزوا از دنیا می‌رود و سهراب نیز حسرت از دست دادن دوست دختر خود را تجربه می‌کند. این داستان نشان دهنده این است که عشق می‌تواند باعث سوزناک شدن زندگی ما شود و ما را به تغییرات عمیقی در زندگی و روابطمان وادار کند.

پاسخ به

×